Ο μοναδικός θεός που τιμωρεί

Σήμερα 5/5/10 όλοι έχουν θέμα. Αλλά ποιο ακριβώς είναι το θέμα μας?
Ο θάνατος 3 εργαζομένων? Η έκρηξη του λάου? Η αντιπαράθεση ΚΚΕ- ΛΑ.Ο.Σ ? ακόμα σήμερα ακούσαμε πρώτη φόρα επίσημη τοποθετηση περι δέσμευσης των καταθέσεων. Μήπως το θέμα είναι το ευρώ και η πτώση του? Δεν ξέρω κατά ποσό η Αμερική χτυπαει το ευρω με αιχμη του δόρατος τις διαθέσεις της Γερμανίας και δεν θέλω να επεκταθώ εικάζοντας.

3 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους σήμερα. Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι υπάρχουν συγγενείς που θρηνούν θύματα χωρίς λόγο. δεν θέλω να ακούω περί παραπλεύρων απωλειών, εδώ μιλάμε για δολοφονία. Όπως πριν 1,5 χρόνο ένας μπάτσος δολοφόνησε την δημοκρατία, σήμερα μερικοί ‘αντιεξουσιαστες’ επανέλαβαν την πράξη του, όμως αυτοί δεν φορουν στολές και έτσι εγώ που θέλω να τους πετάξω πετρά ή μολότοφ δεν μπορώ να τους βρω. Έβαλαν φωτιά, σκότωσαν 3, εκ των όποιων η μια κοπέλα ακούγεται ότι ήταν έγκυος, ανάγκασαν κάποιους πάνω στον φόβο μη χάσουν τη ζωή τους να πηδήξουν από το μπαλκόνι και τρομοκράτησαν όλη τη χωρα. Μερίδιο ευθύνης έχουν και οι υπεύθυνοι λειτουργιάς της τράπεζας. Λες και δεν ξέρουμε τόσα χρόνια ποιοι είναι οι στόχοι των υπερβολικα ανησυχων. Θα μπορούσαν να είχαν προστατέψει τους εργαζόμενους. Θα έπρεπε το σύστημα πυρασφαλείας να λειτούργει. μπλα. Χαθήκαν 3 λοιπόν.
Νομίζω πως ήρθε ο καιρός να πληρώσει κάποιος. κι αυτό ειναι κάτι που πρώτη φορα λέω, επειδη δεν με εκφράζουν γενικα οι cliche εκφράσεις. εδώ και χρόνια για ό,τι γίνεται λέμε ότι την πλήρωσε ο λαός και όχι οι υπεύθυνοι, μερικοί τους ξέρουν αλλά δεν τους ονομαζουν, οι πουτανες όμως δεν μπορούν να κρυφτούν και πάνε πανάκριβα ταξίδια στο Θιβέτ και το Λας Βέγκας. Αν δεν τιμωρηθούν κάποιοι πολύ φοβάμαι ότι η Ελλάδα θα βυθιστεί στην αναρχία, και δεν μιλώ για την αναρχία που οραματίζονται καλοθρεμμένοι αναρχικοί των καλών περιοχών, αλλά την αναρχία των μολότοφ και των νεκρών από ασφυξία διπλά σε κλειστά παράθυρα. Που και πότε προσέφερε κάτι αυτή η ιδεολογία? Νομίζω ότι μετά από σήμερα, μετά από την φετινή και την περσινή 6η Δεκεμβρίου η απάντηση είναι πουθενά και πότε. Δεν έχω δει να βρίσκουν λύσεις παρα να δημιουγουν περεταιρω προβλήματα.
. Ο μοναδικός θεός που τιμωρεί είναι η οικονομία και σήμερα είδαμε τις πρώτες θυσίες . Προσωπικά δεν ενδιαφέρομαι καθόλου για τις κόντρες μέσα στην βουλή, για τις προβοκάτσιες και τις ανόητες και προαποφασισμένες κοντρες τους, αλλά όταν ακούω τον πρωθυπουργό να βαραει τις καμπανες με τον λογο του μιλώντας για λυσεις οπως δεσμεύσεις καταθέσεωνμ πραγματικά αγχώνομαι, τίποτα δεν είναι σίγουρο, όλα είναι πιθανά, ακόμα και το χειρότερο σενάριο. Μετά τα σημερινά η Ελλάδα προβάλλεται σε όλο τον κόσμο σαν προορισμός προς αποφυγή και αυτό έχει θα έχει μεγάλες οικονομικές επιπτώσεις (κι άλλες). Νομίζω ότι αν τελικά πτωχεύσουμε, και δεσμευτούν τα χρήματα, θα έχουμε πόλεμο, δηλαδη ο εμφυλιος θα ειναι μονόδρομος. Όποιος φρόντισε να οπλιστεί, φρόντισε, οι άλλοι βολευτείτε με ένα lightακι

Το πρότυπο κι εσύ.

Μεμψιμοιρούν πολλοί πως δήθεν δεν είναι αυτό που θέλουν, πως δεν επέτυχαν αυτό που αλαζονικά θεωρούσαν πως άξιζαν, μα έχει ξεκαθαριστεί ότι – ακόμα και η υγειής - αυταρέσκεια που προτείνουν δεν αποδεικνύει τίποτα για την αξία τους. Και ξοδεύουν χρήματα, ακούνε τραγούδια και τα συνδέουν με την τραγωδία τους (ανθρώπινο είναι), θυματοποιούνται , μα δεν είναι και δεν θα γίνουν ποτέ το πρότυπο τους. ισως γιατί έχουν πρότυπο, ή γιατί δεν προσπάθησαν καν. Και όσο σκέπτομαι ότι δεν προσπάθησαν καν άλλο τόσο χαραμίζω χρόνο για να διατυπώσω μια σκέψη γι αυτούς. Αν θες να κάνεις κάτι στην ζωή σου, πχ. να αισθανθείς καλά με τον εαυτό σου, να περάσεις σε μια σχολή, να γαμηθείς, να, να.. τότε απλά κάνε το. Γίνε doer αλλιώς μείνε ΣΙΩΠΗΛΑ ο συνηθισμένος watcher (υπό την έννοια του ότι δεν κάνεις αυτά που θέλεις).
Μερικοί λένε ότι αρκεί να είσαι ο εαυτός σου, αλλά για ποιο πράγμα ακριβώς αρκεί? Και πως θα γίνεις ο εαυτός σου αν χρειάζεσαι συμβουλές χαμηλού (όπως αυτή) επίπεδου για να αλλάξεις ρότα? Προφανώς είσαι πολύ πίσω. Αρκέσου σ’ αυτά λοιπόν ή μορφώσου και χώσου στη ζωή. σου το λέω αυτό γιατί βλέπω ότι τσιτώνεις πολύ για να θέλξεις, για να γίνεις το πρότυπο σου. Και με το ‘τσιτώνεις’ εννοώ αγχώνεσαι, αντιγράφεις, λες πράγματα που δεν πιστεύεις ..δηλαδή δεν είσαι ο εαυτός σου. και επειδή αυτή η φράση δεν με γεμίζει ιδεολογικά και άρα ουτε και συγγραφικά(!), θα την αλλάξω με την φράση ‘δεν νιώθεις άνετα με τον εαυτό σου’. όλα αυτά δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά ως μια προσπάθεια εσωτερικής αναζήτησης, θα μπορούσα να το παρομοιάσω με μια θεατρική παράσταση. Σε βλέπω στη σχολή, στο μετρό, στο γήπεδο, στην πλατειά, δίπλα μου, να συζητάς, να προσπαθείς, να κοιτάς στον καθρέφτη. Απλά βλέποντας και κάνοντας, να δεις που θα έρθει η όρεξη και τότε έρχονται τα ωραία, τα πράγματα μπαίνουν σε μια σειρά, το αληθινό νικά το προσποιητό.
Και κατι ακόμα, μην κρέμεσαι από τις ‘αρρώστιες’ σου, δικαιολογίες είναι. άντλησε αυτοπεποίθηση από οποιοδήποτε πηγή γιατί θα μείνεις με τις αρρώστιες και την μεμψιμοιρία.
Το παράθυρο στην ελληνική κοινωνία της αντιγραφής και της παρακμής, η ελληνική τηλεόραση, πάει από το κακό στο χειρότερο ως προς το επίπεδο της και από το καλό στο καλύτερο ως προς τον πλουτισμό της θεματολογίας των σατυρικών εκπομπών.

dawg ξεαρά

Αυτοκτονίες, πορνεία, διαμελισμός, ακρωτηριασμός, επεισόδια την ώρα που τα τσογλάνια πορεύονται και πωρώνονται σε ρηχά νερά και θα συνεχίσουν. Προσπαθησε να καλύψεις με κάτι την αλητεία σου σκύλε γιατί εντυπωσιάστηκα. Και γενικά εντυπωσιάζεις με την παρουσία σου αν και άχρηστος. Την στιγμή ζεις πάλι? Δογματικέ.
δεν καταλαβαίνεις για τί μιλαω? Αλλά γιατί μιλάς εσύ? Δεν ξέρεις, όχι επειδη είσαι περισσότερο χαζεμένος αλλά επειδή δεν ακούς και αφού δεν ακούς , να μας χάριζες την σιωπή σου? μα η φάση που λες μου μοιάζει περισσότερο με άραγμα πάρα με το ‘αληθινό’, μάλλον το προσποιητό εκφράζεις και να προσεύχεσαι στον θεό (σου) - (επειδή μάλλον είσαι και άθεος, αφού προφανέστατα το χεις φιλοσοφήσει)- να μην χαλάσει η σύνδεση και ‘πέσει το νετ’ και απομακρυνθείς από την φάση ραπα. Άλλος ένας τυφλός και κωφάλαλος ακόλουθος. Ποιος τραγούδησε μαζί μου τον Μοναχό? ποιος ζήτησε συμφιλίωση της ποιότητας με την παρακμή? κανείς.
Η οκνηρία είναι ή ασθένεια ή αμάρτημα όχι ΦΑΣΗ.
όσο δεν έχεις τίποτα, τόσο έχεις στην κάρδια σου το Crew σου. κοίτα εγώ εναντιώνομαι χρόνια τώρα. Ασχέτως αν δεν καταφέρνω αλλαγή, καταφέρνω επιπλοκή. Πω –οι ανήσυχοι- γράφουν ποίηση, αδυνατίζουν και ερωτεύονται. Το χω ξαναπεί, άντε γεμίσου και ταυτόχρονα μάθε πως ένας δαίμονας ονόματι ‘μαντσίλα’ δυστυχώς κατέστρεψε την νηστεία μου.
πιστευω η Ελλάδα ε ί ν α ι ικανή να ανταπεξέλθει. Ελλάδα έχεις ταλέντο αλλά δεν έχεις θέληση. και αναρωτιέμαι οι Έλληνες δεν βαρεθηκαν ακόμα να ακούν τις φιλοσοφίες του Λαζόπουλου? Του δεξιοτσεπίτη αριστερού? Πλήθη περιμένουν τον γεροσοφό να κηρύξει την αλήθεια κάθε τόσο και μαζί με την αλήθεια να κάνει και λίγο σάτιρα, καμία βέρα Λάμπρου καμία Τζούλια ισα-ισα να σκάσει το χειλάκι της μάζας .
Τέλος θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω πρόβλημα με κανέναν wannabe Diogenes απλά επειδή πολλοί από αυτούς κάνουν τους μεσσίες θέλω να ξεκαθαρίσω ότι ο σεβασμός που τους δίνω ειναι ο ιδιος με αυτον που παίρνουν απο μένα οι χοντρούλες που μπαίνουν σε όλα τα groups σχετικά με ‘ράδιο αρβύλα'.
Και να θυμάμσαι να προτιμώας την σιωπή απο τα κούφια λόγια.

Πίνακας είναι

Για τον εαυτό του ο άνθρωπος έχει την ψυχή του , για τους άλλους έχει το έργο του. Μακάρι οι ψυχές όλων μας να έπιαναν τελικά τόπο και μακάρι να ήταν όλοι ικανοί να αφήσουν έργο. έτσι θα ΄πρεπε κανονικά αφού είμαστε όλοι ίσοι.

Η ψυχή είναι μια δημιουργία, ένας πίνακας, που τον ζωγραφίζουμε καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής μας. Τον ζωγραφίζουμε είπα, γιατί πολλοί πιστεύουν ότι ο πίνακας είναι έτοιμος από την αρχή και ότι κάποια Μοίρα τον ζωγράφισε. Όλα είναι επιλογές, και με σωστές επιλογές ο πίνακας γίνεται αριστούργημα, η ψυχή μας γεμάτη.

Το έργο είναι ‘για τους άλλους' ,οι ‘άλλοι’ είναι η κοινωνία. ο μέσος αστοιχείωτος Έλληνας πιστεύει ότι χρήμα = κοινωνική αποδοχή. Γενικεύοντας, το συνολικό έργο ζωής είναι όλες οι πράξεις που έκανες και επηρέασες δευτερους (άλλα άτομα έκτος από εσένα) . αφού είμαστε όλοι ίσοι, το έργο πρέπει να κρίνεται σε παγκόσμια βάση. ΠΣΣΣ!!1. Πόσο ασήμαντοι είμαστε εγώ και όλοι οι γνωστοί μου σε παγκόσμια κλίμακα σύμφωνα με το έργο μας?.

είμαστε ασήμαντοι αλλα είμαστε και τα σημαντικά μας προβλήματα, με λίγα μαθηματικά, τα σημαντικά μας προβλήματα τελικά ειναι ασήμαντα.

Οπότε οτιδήποτε δεν είναι πρόβλημα υγείας είναι πολύ μικρό για να χαλάσει το μόνο που είναι δικό μας, την ψυχη.

τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα από όσο πίστευα.

ΠΑΡΑΜΟΔΑ και έκφραση

Μπορεί το τηλεοπτικό επόμενο κορυφαίο μοντέλο να τέλειωσε για φέτο αλλά το reality συνεχίζεται στον facebook , όπου μονάδα μέτρησης της ποιότητας της φωτογραφίας είναι τα likes και τα comments. Και δεν είναι διαγωνισμός μόνο μοντέλων αλλά και φωτογράφων, μακιγιέρ ακόμα και βοηθών φωτισμού. Ο κόσμος της παραμόδας δουλεύει ακατάπαυστα βρίσκουν φυσικά spots, ντύνονται (ανάλογα με το CONCEPT) και βγάζουν φωτογραφίες. Μετά στο αγαπημένο πρόγραμμα μια ολόκληρης γενιάς το Photoshop κάνουν edit, βάζουν και σε κάποια γωνία το όνομα τους με την λέξη photography από δίπλα, και τις στέλνουν από msn πίσω στα παραμοντελα, τα οποία τις ανεβάζουν στο profiles τους και νομίζουν ότι έκαναν κάποιο βήμα στον χώρο ή της τέχνης Ή του modeling ή της showbiz, αλλά μήπως του τίποτα? Και το κακό είναι ότι το πιστεύουν κιόλας. ‘My work’ λένε. Αναρωτιέμαι σε ποια άλλη περίοδο της ιστορίας της ανθρωπότητας υπήρξαν τόσα πολλά επίδοξα μοντέλα και φωτογράφοι. Γράφουν το όνομα τους ‘model:φώκια’ μόνο που δεν είναι στα κόλπα και προσπαθούν να μπουν από την αποχέτευση αλλά γλιστρούν πάλι πίσω. Πόσοι πέρασαν ακόμα και από την τηλεόραση(!) και δεν ακούμπησαν? Είναι πάρα πολλοί, κάνεις δεν δίνει ευκαιρίες σε άτομα που όλοι τους η δουλειά είναι σε sites και εκτός του ότι κάνουν το ‘work’ το κάνουν και τσάμπα, για την δόξα. Σίγουρα θα πλάσουν ιστορίες ότι έχουν ζήτηση, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν έχουν ζήτηση, ούτε δόξα, μόνο λαικομερακι και χαζοαυτοεκτιμηση και ότι γενικά η υπόθεση ‘ μόδα στην Ελλάδα’ είναι μια φούσκα. Μερικοί βαυκαλίζονται ότι είναι αυτοπαθείς φωτογράφοι. Ε όποιος δεν έχει κάνει πότε στην ζωή του μάθημα, αλλά έχει διαβάσει στο ιντερνέτ περί φωτογραφικής τέχνης, αγοράζει μια κάμερα και βγάζει φωτογραφίες είναι ΑΥΤΟΜΑΘΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ.ω αυνάν.
Επειδή λίγη αυτοκριτική δεν κάνει κακό. Έκτος της παραμόδας, ανθίζει και η ‘παραδημοσιογραφια’ και ο ηλεκτρονικός κοινωνικός προβληματισμός. Μιλώ για τα blogs. Λένε ότι ο bloggers χτυπούν άσφαιρα. Συμφωνώ στο ότι δεν κερδίζει τίποτα κάνεις από το blog του και ότι ίσως σε βάθος χρόνου είναι χάσιμο του ιδίου. Αλλά για μερικούς είναι μια ικανοποίηση να γράφουν δημοσίως αυτά που σκέπτονται, να εκθέτουν τις απόψεις και μέσα από αυτές, τους εαυτούς τους και να κρίνονται. Κάποιος θα συμφωνήσει, κάποιος θα διαφωνήσει, άλλος θα αδιαφορήσει. Αν δεν το χεις ή αν το χάσεις κάποιος θα στο πει. Πάντα σε ένα πλαίσιο ελεύθερης έκφρασης. Άλλαξαν σχολείο μια κοπέλα επειδή έβρισε την διευθύντρια της στο blog της. Μήπως τελικά δεν χτυπάμε και τόσο άσφαιρα όλοι? Το ‘μην κρίνεις για να μην κριθείς’ είναι για αυτούς που φοβούνται να κριθούν και δεν μιλούν. Νομίζω ότι υπάρχει διακριτή διαφορά ανάμεσα σε αυτούς που ζωγραφίζουν, γράφουν, ασκούνται, μαθαίνουν και αυτούς που φωτογραφίζουν και φωτογραφίζονται ή.. βοηθούν στον φωτισμό. Δουλειά που δεν δίνει χρήμα δεν είναι δουλειά, είναι έκφραση.

η ‘του Aγίου Βαλεντίνου'

Μετά από μερικές μέρες ασύστολης κρεπάλης επανήλθα επηρεασμένος και μυρίζω στον αέρα χαρταετούς και ‘Aγίου Βαλεντίνου’. Και μιας και χαρταετό θα πετάξω ας ασχοληθώ με την μεγάλη γιορτή.
Ανάμεσα στους εορτάζοντες, οι πραγματικά ερωτευμένοι που όμως γι αυτούς κάθε μέρα είναι γιορτή του ερώτα. Σίγουρα θα επωφεληθούν της αύρας της ημέρας και θα κάνουν περισσότερο σεξ, θα αγαπηθούν περισσότερο, θα υπερκεκφράσουν αυτό που νιώθουν.
Μακάρι να ήμασταν όλοι ερωτευμένοι αφού υπάρχουν αυτοί που ΕΤΥΧΕ να βρίσκονται σε σχέση, δεν είναι ερωτευμένοι αλλά θα γιορτάσουν γιατί επιβάλλεται. Θα πάρουν δώρο, ίσως ένα αρκουδάκι, ίσως λουλούδια ή οικονομικότερα μια κάρτα. Μεταξύ τους, θα προτιμούσαν να μην συμμετάσχουν στο πανηγυράκι γιατί οι δύο λέξεις που θα τους εκφράσουν θα είναι ‘θέατρο’ και ‘δαπάνες’, όμως τι να κάνεις που με την ‘σχέση’ εξασφαλίζεις το σεξ. Βέβαια τώρα που το σκέπτομαι ίσως να απολαύουν την δεκάτητετάρτη Φεβρουαρίου αν την δουν σαν ευκαιρία για να ξεδώσουν(αδελφέ). Μπορεί να ψιλογαγχωθουν για το αν θα καταφέρουν να φανούν πιστικοί στο ρόλο του ερωτευμένου. Άντρες και γυναίκες που αν τους δοθεί σήμερα η ευκαιρία να καυλαντίσουν στο ιντερνέτ θα το κάνουν χωρίς να σέβονται το μεγαλείο αυτής της εμπορικά ιερής μέρας. επειδή μερικοί είστε και πολύ μπαγασάδες και πρωτότυποι βάζω στοίχημα ότι θα πάρετε ΚΟΚΚΙΝΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ στις κοπέλες σας.
Άλλοι είναι μόνοι τους. και πέρυσι μόνοι τους ήταν και πρόπερσι και τους έχει γίνει συνήθειο. Μερικοί θα μελαγχολήσουν, άλλοι θα θυμηθούν τις παλιές τους αγάπες, θα στείλουν sms σε ραδιοφωνικό σταθμό ζητώντας το ‘μα εγώ δεν τους αντέχω, ζευγαρωμένους’ αν ζηλεύουν τους ερωτευμένους ή το ‘ανήκω σε μένα’ αν είναι απογοητευμένοι από την αγάπη που νομίζουν ότι γνώρισαν και έχουν κλειστεί στον εαυτό τους. κάποιοι από τους προαναφερθέντες είναι τόσο κουτοί που θα αυτοκτονήσουν αφού πρώτα ακούσουν το ‘θα μελαγχολήσω’ και το ‘αναπάντητες κλήσεις παντού’.
Υπάρχει και άλλο ένα είδος που θα ζητήσει τραγούδια, είναι οι προσφάτως χωρισμένοι. Αυτοί προτιμούν κομμάτια όπως το ‘μόνο για κεινη μην μου λες’ αν είναι πικραμένοι από τον χωρισμό, το ‘χωρίς εσένα’ της Ευσταθίας αν είναι new school , αλλά μπορεί να ζητήσουν και το ‘περνώ και μονή μου καλά’ γιατί μερικοί έχουν ‘δυνατό’ χαρακτήρα και προχώρησαν μπροστά.
Είναι μερικοί –ξινοί- που δεν γιορτάζουν λένε, όχι επειδή δεν είναι ερωτευμένοι (όχι ότι είναι) αλλά επειδή η ‘του Άγιου Βαλεντίνου’ γιορτή είναι μια τεραστία επιχείρηση εκμετάλλευσης του μεγαλείου του ερώτα, οοοοοο. Και δεν τους εκφράζει , νευριάζουν, πνίγονται. Στην πραγματικότητα απλά μιλούν κούφια και η αλήθεια σαν άλλη ευτυχία της Σκυλομανας τους χαιρετίζει με ανοικτα τα δάχτυλα. Να πουν θέλουν κι αυτοί mwe ότι δήθεν έχουν άποψη και ένα διαφορετικό lifestyle που τους κάνει μοναδικούς. Μόνο που οι αυτοί οι μοναδικοί θα κάτσουν να δουν τα ειδικά θέματα για μεγάλους έρωτες στο νεανικό δελτίο ειδήσεων του νούμερο 1 στις ηλικίες από 15 έως 40 καναλιού εν Ελλάδι του star channel. Και επειδή δεν έχουν και τίποτα άλλο να κάνουν θα δουν καπάκι και τις 3 ερωτικές κομεντί που θα παίξει ένεκα της ημέρας το αστέρι κανάλι.
Και επειδή πρέπει, θα μιλήσω και για το προσωποβιβλιο. Για άλλη μια φόρα στην οδό του φαίνεσθαι θα βασιλεύει ο Ήλιος της ψευτιάς, ο σκοτεινός Ήλιος της των ψεύτικων αγαπώ αποβλάκωσης. Μπορείτε άραγε να μην μπερδεύετε τον ερώτα με τις σχέσεις σας? Μπορούμε του αγιου Βαλεντίνου να ερωτευτούμε τους εαυτούς μας και να μας πιστεψουμε ότι ‘είμαστε μια χαρά’ ή απλά να αδιαφορήσουμε για την γιορτή. Ω αδιαφορία.









Και αντιγράφοντας από το ‘madata.gr’ ,


Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει τους δικούς της αγίους του έρωτα. Μπορεί η Καθολική Εκκλησία να επέβαλε τον Αγιο Βαλεντίνο, αλλά στις 13 Φεβρουαρίου τιμάται η μνήμη των Αγίων Ακύλα και Πρισκίλλης, που θεωρούνται προστάτες των ερωτευμένων, ενώ υπάρχει και ο άγιος Υάκινθος για τους ερωτευμένους του καλοκαιριού. Τόσα χρόνια ουδείς ιερωμένος είχε ασχοληθεί με τον άγιο του έρωτα. Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος, σε μια προσπάθεια να τραβήξει την προσοχή των νέων προς την ορθόδοξη πίστη, πρότεινε στους ερωτευμένους να γιορτάζουν την αγάπη τους την προηγουμένη του Αγίου Βαλεντίνου, δηλαδή στις 13 Φεβρουαρίου, που η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη των Αγίων Ακύλα και Πρισκίλλης. Ο Ακύλας και η αγαπημένη του Πρίσκιλλα ήταν σκηνοποιοί και ασπάστηκαν το χριστιανισμό κατά πάσα πιθανότατα όταν κατέφυγαν από τη Ρώμη στην Κόρινθο τον 1ο αιώνα μ.Χ. για ν’ αποφύγουν τους διωγμούς του αυτοκράτορα Κλαύδιου. Εκεί γνώρισαν τον Απόστολο Παύλο, ο οποίος μάλιστα τους μνημονεύει σε τρεις επιστολές του, και τον ακολούθησαν στην Εφεσο ως συνοδοί.

Η παράδοση αναφέρει ότι ο Ακύλας έγινε επίσκοπος Ηρακλείας και μαρτύρησε για την πίστη του μαζί με τη σύζυγό του, ενώ κατ’ άλλους ερευνητές κοιμήθηκαν ειρηνικά. Στη μνήμη αυτού του αγαπημένου μέχρι το θάνατο ζευγαριού πρότεινε ο μακαριστός Χριστόδουλος να γιορτάζουν την αγάπη τους οι ερωτευμένοι.

Ο άλλος ορθόδοξος «Βαλεντίνος» είναι ο Αγιος Υάκινθος και γιορτάζει στις 3 Ιουλίου, την ημερομηνία δηλαδή που μαρτύρησε για την αγάπη του Χριστού επί αυτοκράτορα Τραϊανού (το 98 μ.Χ.) σε ηλικία 20 χρόνων. Οπως λένε, ήταν θαλαμηπόλος στην αυλή του αυτοκράτορα Τραϊανού και ο πρώτος ναός που χτίστηκε αφιερωμένος αποκλειστικά σ’ εκείνον βρίσκεται στα Ανώγεια της Κρήτης, σε κάποια από τις πλαγιές του Ψηλορείτη, φτιαγμένος από πέτρα, κρυφός, γιατί κρυφά είναι και τα αισθήματα.

ΙΣΤΟΡΙΑ

Προχριστιανική εποχή: Στην αρχαία Ρώμη, στις 13, 14 και 15 Φεβρουαρίου εορτάζονταν τα Λουπερκάλια, μια παγανιστική γιορτή της γονιμότητας. Αυτή φαίνεται ότι υπήρξε η βάση για τον εορτασμό του έρωτα τη συγκεκριμένη ημερομηνία. Βέβαια, την εποχή εκείνη εορταζόταν με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Σύμφωνα με τον Νόελ Λένσκι, καθηγητή Κλασικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο, οι νεαροί άντρες έβγαζαν τα ρούχα τους και μαστίγωναν τα οπίσθια των νεαρών γυναικών για να βελτιώσουν τη γονιμότητά τους(ΑΜΕ!)


197 μ.Χ.: Ενας χριστιανός ονόματι Βαλεντίνος του Τέρνι γίνεται μάρτυρας στις 14 Φεβρουαρίου, υπό τη βασιλεία του αυτοκράτορα Αυρήλιου. Φυλακίζεται, βασανίζεται και αποκεφαλίζεται στην κεντρική οδό Φλαμίνια της Ρώμης, ως τιμωρία για τη χριστιανοσύνη του.

289 μ.Χ.: Αλλος ένας χριστιανός, ονόματι Βαλεντίνος της Ρώμης, γίνεται μάρτυρας στις 14 Φεβρουαρίου, αυτή τη φορά υπό τη βασιλεία του αυτοκράτορα Κλαύδιου. Ο εν λόγω ιερέας ή επίσκοπος της πόλης συλλαμβάνεται, φυλακίζεται και βασανίζεται επειδή προσφέρει βοήθεια στους φυλακισμένους.

496 μ.Χ.: Ο τότε Πάπας Γελάσιος ανακηρύσσει τη 14η Φεβρουαρίου ως την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, μια ημέρα γιορτής για τους χριστιανούς.

144 μ.Χ: Την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου ανοίγει τις πόρτες του στο Παρίσι το α1400 μ.Χ.νώτατο δικαστήριο της αγάπης, το οποίο εκδικάζει μονάχα ζητήματα καρδιάς: συμβόλαια γάμου, διαζύγια, απιστίες, κακομεταχειρίσεις συντρόφων.

1601 μ.Χ.: Η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου έχει καθιερωθεί πλέον στη λαϊκή συνείδηση, τόσο που ο Γουίλιαμ Σαίξπηρ την αναφέρει σε έναν στίχο του Αμλετ.

Μέσα 18ου αιώνα: Η ανταλλαγή ερωτικών σημειωμάτων γίνεται συνήθεια στην Αγγλία. Τα σημειώματα αυτά ήταν οι πρόδρομοι των σημερινών ευχετήριων καρτών.

1913 μ.Χ.: Η Hallmark Cards, η μεγαλύτερη εταιρεία παραγωγής καρτών στην Αμερική, τυπώνει την πρώτη ευχετήρια κάρτα που είναι αφιερωμένη στη γιορτή των ερωτευμένων.

Μέσα δεκαετίας του '80: Η εμπορευματοποίηση της γιορτής κορυφώνεται. Μετά τα σοκολατάκια, τα λουλούδια και τις κάρτες, σειρά έχει η βιομηχανία των διαμαντιών που αρχίζει να προωθεί τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου ως ημέρα προσφοράς κοσμημάτων.

2009 μ.Χ.: Η γιορτή των ερωτευμένων αποφέρει τζίρο λιανικών πωλήσεων ύψους 14,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων στις Ηνωμένες Πολιτείες.

2010 μ.Χ.: Περίπου ένα δισεκατομμύριο ευχετήριες κάρτες υπολογίζεται ότι θα σταλούν φέτος σε όλο τον κόσμο, κάνοντας τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου τη δεύτερη πιο εορταζόμενη σε επίπεδο ανταλλαγής καρτών μετά τα Χριστούγεννα.

Πείραμα - Ράμμα

Στην προηγούμενη μου ανάρτηση ένα σχόλιο πραγματικά μου τράβηξε το ενδιαφέρον.’ Τα πειράματα προηγούνται των ραμμάτων’ μου προτάθηκε. Πολύ ωραία φράση. Πείραμα στην ζωή είναι η οποιαδήποτε νέα κατάσταση την όποια αποδεχόμαστε και ζούμε. Για να κάνει κάποιος ένα πείραμα καταρχάς πρέπει να το θέλει και υστέρα πρέπει να το κάνει. Έτσι και στην ζωή, μπαίνουμε σε μια ‘κατάσταση’, επιλεγούμε να ζήσουμε κάτι πρώτα γιατί θέλουμε να το δοκιμάσουμε, θέλουμε πιθανώς να δούμε την έκβαση της επιλογής μας, είμαστε περίεργοι και η εμπειρία που ενδεχομένως θα αποκτήσουμε έχει γίνει μια σκοτεινή επιθυμία. Κάτι λοιπόν σπρώχνει το ενδιαφέρον εκεί και ενθαρρύνει το σώμα αλλά και το μυαλό μας να πειραματιστεί . Αν η ζωή πάρει αρνητική τροχιά μετά (αυτό είναι κάτι που το ξέρουμε μόνο εμείς και ή το αναγνωρίζουμε και το παραδεχόμαστε ή το κρύβουμε από τον εαυτό μας και οι άλλοι μπορούν μόνο να το εικάσουν) τότε έχουμε πάρει μια λάθος απόφαση, γιατί ο πειραματισμός στην ζωή είναι όπως προανέφερα μια επιλογή, και πρέπει να την διορθώσουμε , πρέπει να κάνουμε ένα ράμμα. Μόνο που ράμμα στο ράμμα χαρίσουμε μια πορεία ζωής με λάθη η όποια οδηγεί στην δυστυχία και την παρακμή. το πείραμα είναι μια πράξη και μήπως αυτές έκτος από το να χαρίσουν την πορεία ζωής μας και να δημιουργούν την ιστορία μας, διαμορφώνουν και τον χαρακτήρα μας? Τα λάθη διαμορφώνουν των χαρακτήρα αυτού που τα κάνει, και τότε μονός του δεν μπορεί να βρει λύση και τα ράμματα που κάνει είναι κακής ποιότητας.

Στο σχόλιο της η εξαιρετική κειμενογράφος goofyMAGOUFH πρόλαβε τις πιθανές απορίες μας σχολιαζοντας ‘την πουτανα πολλοί εμισησαν την πουτανιά ουδείς’. Πως μπορεί να ισχύει αυτό? Η πουτάνα γίνεται μισητή λογω της πουτανιάς της. Ένα από τα πράγματα που μισώ προσωπικά είναι η πουτανια. Σέβομαι τις πουτανες και φαντάζομαι ότι οι βιασμοί σε μια κοινωνία χωρίς αυτές θα ήταν ρουτίνα της καθημερινότητας. Απλά η πουτανια ξεπερνά τα όρια της σωματικής αυτονομίας, είναι μια διατάραξη του ‘συνάδεται’ της πουτάνας αλλά αυτό είναι αδιάφορο στους εχθρούς της. Δεν είναι σεξ ούτε ένα πείραμα, είναι μια πορεία ζωής ένα χαρακτηριστικό. Και πώς να κάνεις ράμμα πάνω στο χαρακτηριστικό σου? στο εγώ σου? δεν γίνεται. Οι βλαβερές συνέπειες της πoυτανιας επιδέχονται τουλάχιστον κρίσεως γιατί η σημερινή κρίση μπορεί να είναι μια αυριανή διάγνωση. Για μένα η πουτανια είναι μια πληγή και ράμμα δεν υπάρχει για να την κλείσει και η όποια δεν ανοίγει μόνο πάνω στην πουτάνα αλλά και στους γύρω της. Δεν έχει φύλο αλλά έχει συνέπειες, οι οποίες είναι καταγεγραμμένες σε τραγούδια, ποιήματα, βιβλία, ιστορίες παντού και απόδειξη? Κάνεις δεν θα ήθελε αυτή να χαρακτηρίσει την μάνα, την αδερφή την κοπέλα του.
Αν η πουτάνα περιμένει η κοινωνία να σεβαστεί την αυτοεκτίμηση της εύχομαι να περιμένει για πολλά χρονιά.

αν πλησιάσεις, θα γαμησεις

Είναι ένα θέμα που δεν με αφόρα αλλά με αγγίζει τελευταία. Πως γίνεται φυσιολογικά κορίτσια μέσα σε λίγους μήνες να αλλάζουν? Πως γίνεται να μπλέκουν με ναρκωτικά και ποτά, να τους αρέσει να γαμιούνται με τον κάθε έναν, χάνοντας κάθε έλεγχο και αυτοσεβασμό. Πως γίνεται να μην βλέπουν την αλήθεια? η αλήθεια είναι ότι δεν έχουν αληθινά ενδιαφέροντα και ανάγκες, ούτε και αγάπη αισθάνονται. Προσποιούνται δήθεν κατάθλιψη ή κάποιο ταλέντο στην ποίηση ή μια βαθυστόχαστη σκέψη. Και βλέπουν τις αυτοκαταστροφικές τους τάσεις σαν τρόπο ζωής, σαν lifestyle που προκαλεί, κάτι το παράνομο το σπάνιο, το ηδονικό. Η αλήθεια είναι ότι μια 16χρονη δεν ξέρει τίποτα από ζωή, μέσα στην αγκαλιά της μάμας της είναι ακόμα προστατευμένη. Θα ήταν πολύ βλάχικο να πω την λέξη ‘πουτάνα’? νομίζω πως δεν είμαι οπισθοδρομικός και έχω την ικανότητα να αναγνωρίζω τις πραγματικές καταστάσεις και να τις κρίνω. Θα μπορούσα να θεωρηθώ ταμπελάκιας αν έλεγα μια τέτοια κοπέλα πουτάνα, και δεν θα το κάνω. αλλά νομίζω ότι η αλήθεια είναι ότι μια κοπέλα που δεν κλείνει τα ποδιά, πίνει, καπνίζει, ξενυχτaει, νομίζει πως γλεντάει και καταστρέφεται είναι η πρώιμη μορφή της πουτάνας, της εν αγνοία πουτάνας. Είναι συγκλονιστικό να βλέπεις άτομα που ξέρεις να πρεζώνονται την πρέζα της δήθεν ελευθερίας, καλοπέρασης οδηγώντας τα τύφλα κορμιά τους στο κοινωνικό απομονωτισμό. Δεν με εκφράζει κάνεις από αυτούς που υποστηρίζουν μια τέτοια κατάσταση. Αν δεν μου πεις τον λόγο που πίνεις δεν σε σέβομαι. Νομίζεις ότι είσαι κάποιου είδος ανήσυχο μυαλό? τι νομίζεις ότι όλα είναι καλά? Εσύ δεν είσαι καλά, λυπάμαι που οι γονείς σου δεν ξέρουν τίποτα και δεν μπορούν να σε βοηθήσουν. Αυτό που λένε πολλοί ‘δεν με νοιάζει τι λέει ο κόσμος’ είναι ο φερετζές της μαλακιας. Δεν θέλω να μιλήσω για την ανύπαρκτη στις μέρες μας έννοια ‘ηθική’. Απλά σκέψου πως σε βλέπει ο κόσμος που σε ξέρει. Σαν ένα μουνι, ένα μουνι που αν πλησιάσεις, θα γαμησεις. Μπορείς τώρα να ταιριάξεις και συ με τις όμοιες σου.. Και μην λες στον εαυτό σου δικαιολογίες για αυτά που κάνεις, ούτε να κλείσεις τα αυτιά σου, άκου αυτούς που ακόμα νοιάζονται για σένα, και δεν λέω αυτούς που νοιάζονται να σε πηδήξουν αλλά αυτούς που πραγματικά θέλουν το κάλο σου, αν δεν μπορείς να δεις ποιοι είναι διπλa σου, ποιοι σε ανέχονται τότε αυτοί θα αποτραβηχτούν, θα φύγουν και θα γίνουν ξένοι. Δεν θέλω να κάνω την ηθική μπάτσο στο μυαλό σου, αλλά δεν θέλω να είσαι και ηλιθία. Δεν μπορώ να σε βλέπω να πέφτεις. καλά είχε πει κάποτε ένας αλήτης του δρόμου να προσέχεις μην κολλήσεις πουτανια. Σε είχε 'κόψει' καλά.

Ανατροπή

Το studio της Ανατροπής του Πρετεντέρη το βράδυ της Δευτέρας μετατράπηκε σε πιθηκοφωλιά (ξανά). Βεβαίως το φλέγον θέμα της απόκτησης ή μη πολιτικών δικαιωμάτων από τους νομίμους μετανάστες, η αυστηρότητα των κριτηρίων, το αν πρέπει ή όχι να προηγηθεί του σχετικού νομοσχεδίου δημοψήφισμα, και τα περί ιθαγενείας των μεταναστών δεύτερης γενιάς, άξιζαν το δίχως άλλο της προσοχής και παρακολούθησης μας.
Πριν 3 χρόνια ο çotir nini έγινε Σωτήρης Νινης και φόρεσε την φανέλα με το εθνόσημο οδηγώντας την εθνική νέων στον τελικό του ευρωπαϊκού κυπέλλου, αποκτώντας αυτόματα πολιτικά δικαιώματα, ταυτότητα και λοιπά. Όλα αυτά τα δικαιώματα , ο Πλευρης που προφανώς πανηγύριζε που η πολυαγαπημένη του χωρά έφτασε στον τελικό μια ευρωπαϊκής διοργάνωσης, δεν τα αναγνώρισε σε μια έγχρωμη φοιτήτρια, της οποίας οι γονείς ήρθαν ως φοιτητές πριν 20 περίπου χρόνια από την Νιγηρία, και η όποια έχει καθαρά ελληνική συνείδηση και δεν γνωρίζει άλλη γλωσσά και ‘κουλτούρα’(..) πλην της ελληνικής. Αφήνει δηλαδή ο Πλευρης την εν λόγω φοιτήτρια με μια εύθραυστη αδεία παραμονής στην ουσιαστική χώρα της, την ώρα που ο –καθεαλλοπαρα- παναγιότατος Άνθιμος συνέκλινε στην ιδία κατεύθυνση και θέση.αν
Θέτει ο ΛΑ.Ο.Σ θέμα δημοψηφίσματος. Βλέπω τα νούμερα από τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης περί πραγματοποίησης η μη του δημοψηφίσματος και βγαίνει συνολική εικόνα ότι ο λαός θέλει δημοψήφισμα. Διαφωνώ κάθετα, ο ΛΑ.Ο.Σ εκβιάζει το δημοψήφισμα με μόνο στόχο την πόλωση και την δημοκρατιοφανή εκμετάλλευση της ξενοφοβίας και απώτερο σκοπό την ψηφοθηρία. Αυτό είναι το προφανές και το εύκολο. Θα με ενδιέφερε να είμαι ερευνητής της ανάπτυξης και εξέλιξης των μεθόδων επικοινωνιακής πολίτικης ..
Ανάμεσα στην ρουτίνα της ελληνικής προχειρότητας, στην συνεχώς αυξανομένη ροη παρανομών μεταναστών στην χώρα μας (λογω της γεωγραφικής της θέσης αλλά και της …ρουτίνας της ελληνικής προχειρότητας), στην αμφιβολία ότι θα θεσπιστούν ικανά κριτήρια παραχώρησης του εκλογικού δικαιώματος, στην πιθανή κατά πολλούς ανιστόρητους μελλοντική αλλοίωση της εθνικής μας ταυτότητας και την ξενοφοβία, καλούμαστε να βρούμε ισορροπία. Αναμφίβολα πρέπει οι αλλοδαποί να έχουν κάποια πολιτικά δικαιώματα, θεωρώ τα 5 χρόνια μικρό χρονικό διάστημα για να κατορθώσει κάποιος μετανάστης να δημιουργήσει πολιτική συνείδηση (θα έλεγα τουλάχιστον 8) και είμαι κάθετα αντίθετος στην διεξαγωγή δημοψηφίσματος αφού θεωρώ τον ‘δήμο’ φυσικά ανίκανο να ψηφίσει με γνώμονα το καλό της χωράς, όποια και να είναι η ψήφος του.
Αλλά τη σημασία έχουν αυτά την ώρα που χώρισε η Μενεγακη

Charles Bukowski - Nτουζ

NTOYZ

Μας αρέσει να κάνουμε ντουζ στη συνέχεια
(θέλω το νερό πιο ζεστό από κείνη)
και το πρόσωπό της είναι πάντα απαλό και ήρεμο
και θα με σαπουνήσει πρώτη
θα απλώσει τον αφρό στ’ αρχίδια μου
θα τα σηκώσει
θα τα ζουλίξει
μετά θα σαπουνίσει τον πούτσο:
‘Ε, αυτό εδώ είναι ακόμα σκληρό’
ύστερα θα πιάσει όλες τις τρίχες κάτω εκεί,
την κοιλιά, την πλάτη, το λαιμό, τα πόδια,
χαμογελώ με ευχαρίστηση
κι ύστερα τη σαπουνίζω εγώ…
πρώτα το μουνί
στέκομαι πίσω της, ο πούτσος μου στα μάγουλα του πισινού της
σαπουνίζω απαλά τις τρίχες του μουνιού,
την σαπουνίζω εκεί με απαλές κινήσεις,
παραμένω ίσως περισσότερο απ’ ό,τι χρειάζεται,
κι ύστερα ασχολούμαι με το πίσω των ποδιών, τον κώλο, την πλάτη,
το λαιμό, την γυρίζω απ΄την άλλη, τη φιλώ,
σαπουνίζω τα στήθη, την πιάνω εκεί και πιο κάτω στην κοιλιά,
το λαιμό, το μπροστινό των ποδιών,
τους αγκώνες, τις πατούσες,
κι ύστερα το μουνί, άλλη μια φορά, για γούρι.
ακόμα ένα φιλί και βγαίνει πρώτη,
σκουπίζεται, μερικές φορές τραγουδά καθώς εγώ παραμένω,
γυρίζω το νερό στο πιο ζεστό,
νιώθοντας τις καλές στιγμές του θαύματος της αγάπης
ύστερα βγαίνω
είναι συνήθως απόγευμα και ήσυχα,
και καθώς ντυνόμαστε συζητάμε τι άλλο
θα μπορούσαμε να κάνουμε,
αλλά το να είμαστε μαζί λύνει τα περισσότερα θέματα,
στην ουσία τα λύνει όλα
μια και όσο αυτά τα θέματα παραμένουν λυμένα
στην ιστορία της γυναίκας και του άνδρα,
είναι διαφορετικά για τον καθένα,
για άλλους χειρότερα, για άλλους καλύτερα,
για μένα, είναι αρκετά θαυμάσιο να θυμάμαι
τις παρελάσεις των στρατών
και τα άλογα να περπατούν στον δρόμο
τις αναμνήσεις του πόνου και της ήττας και της δυστυχίας:
Λίντα, εσύ μου το πρόσφερες,
όταν το πάρεις πίσω
κάντο αργά κι αβίαστα
κάντο σαν να πεθαίνω ενώ κοιμάμαι
παρά ενώ είμαι ξύπνιος
αμήν.